al trop al storpia

[Luisa]

Al trop al storpia

Lègi cun surpresa,
an dal situ da ca’:
“di case all’Aprica ce ne sono troppe”
E al pensier al uà luntà,
ma abot, a se la mènt pü limpida,
a proposit, da regurdà.
L’ucasüu l’e par riciamà a la mént,
quèl ch’i üsaua di’ a pruposit:
“al trop al storpia”
E, a turnà an drè da quach deseni,
cuma ae cambiac’ i tep!
An fatu da ca’ an da li nosi cuntradi d'abriga,
i naseua, i creseua, i sa spusaua,
i `nuegiaua, i sa muridaua,
sèmpar tè an quii quatar mür.
La cambra bèla par i genitor.
e miga sémpar, üna par i nöni;
ina cambra u cambrèl par i tzetasc,
la cüsina cun al figulà
e raramènt, ma ina furtüna, la so bèla stüua.
L’era quèla da generazüü an generazüu!
E ai nos di an lèsc’ :
“Di case all’Aprica ce ne sono troppe!!!!!

Luisa Moraschinelli, Bun an ai Capi e a chi ca lèsc' al nos dialèt!