al nos dialèt d'abriga - quandu la sunada la cambia

[Luisa]

Al nos dialèt
Quandu la sunada la cambia

Riuac’, cun pü u menu fadiga
a la “veneranda età”
as s’a nencòrsc’, che
la sunada la cambia.

An tati maneri, ma an dal nos casu
an parla da nó stès, an quèla società
da la machina umana
facià da li doi cumpunenti: caran e spirit.

Generalmèn li dói li fa ugnüna al so mister:
al corp al uà dré
a l’autumatica guida
da quèl ch’al sares, al “spirit”.

Tüt al fila dric’ fin a ‘ncertu puntu.
quandu, par l’età, la sunada la sa gira,
e la machina umana la diuènta ina carèta,
greua da tirà a dré.

L’e al mumènt che al “spirit”,
al gh’à da fa capu a li söi energii
par, se miga fal partì an terza,
das ina mà an ghe ch’al ucór.

E cun tata pazienza:
an per da ügiai par la uista,
an aparechiu par li uregi, an bastù par sta an pe’
quandu miga la caruzzèla e d’ótar arnés.

E amò da ringrazià al ciel
se la crapa le rèsta sü li spali
e la finis miga sóta i pé.

Luisa Moraschinelli /Lugano/Aprica 21.03.2010