La fera da Pentecosti agn 40

[Luisa]

La féra da Pentecosti agn 40
Par quat ai nos tep (anni 40)
li festi era marcadi pü dal fatu religios,
che da quèl material,
par la Pentecoste, pür tignì cünt da la discesa dal Spitiu Santo,
la fera da Tirà la gh’aua a’ al privileg’.
da uign’i an primu pianu.
L’abriga la s’animaua ina settimana prima.
L’era i scingagn cun li söi caruani a piazzas,
par stradi e prac’.
I daua miga fastidi, a’ se li mami era soliti dì,
che i scingagn i purtaua i-à i tzetasc’,
a’ se a pensach sigüramént i gh’an aua asé di sö, a’ da uènd
I giraua par li cuntradi, miga propi a cercala,
ma i ufriua i sö articui e i daua a’ spetacul a la so manera.
Magari cun an uscilì ch’al tiraua fo, cun al bèch, al fuièt da la fürtüna.
Ma a’ cun al lèsc’ la ma’ e robi dal gener an cambiu da cinq u des ghei.
Al stradù a la vigilia da la fera, l’era ‘ntasàt dal bes-ciam,
che la nosa get la purtaua a uènt.
La fera l’era a’ üna da li pochi ucasüu ch’i g’aua i muros da ‘ndà fo.
Sölc’ an gaofa i gh’an-aua miga, ma i uardaua li nuità,
e par poch chi pudeua permetas, an per da gir sü la giostra, i la faua.
E par chi ca staua a ca’ al bèl l’era a la sera, quandu i turnaua an dre;
i pü a pè, ma i curatanasch, cun i so birucî i cargaa sü, fin ch’al gh’an staua.
I pasaua d’abriga a cantà,e cun la fisarmonica, a sunà (chi ca gh’a-l’aua.
Luisa Moraschinelli/Pentecoste 2011