"sunà da mars" la os dal cör

[Luisa]

“Sunà da mars” la ós dal cör

L’e scià al “sunà da mars”
La nosa uègia, ma sèmpar bèla e simpatica tradizüuu
tramandada dai nos uèc’.
La puesia scricia par l’ücasüu an dal luntà 1980
l’e stac’ l’inizi dal scrif an dal nos dialèt d’Abriga.
Tata l’era stacia l’emuzüu a partecipà a quela serada,
da fi febrér e prim da mars,
da miga truà d’otri maneri d’esprimala,
che quèla da la parlada da ca’, al nos dialèt d’abriga,
lagat da i nos uèc’ a nö an eredità.
Da quèl mumènt l’e stac’ cuma uer in funtana d’acqua fresca,
ca la continua amò, par quèl ca ma riguarda, ai nos dì.
An da stà edizüu (2011) an gh’à a’ an mutif particolar da tirà fo sta storia,
tignit cünt che stu nos dialèt (Vucabulari),
a’ se ‘ncastunat an da stu nos sito d’abriga.it,
l’ha riceüt l’unór da la cronaca,
e miga sol par mèrit mè , a’ sa g’ho pür mès – anima e corp – par agn,
ma a’ da chi c’ha mès ma’ a piazzal e ospital, - an rete -cuma a’ an da sti casi.
E quala miör ucasüu da regurdà stu prim scric’ an dal nos dialèt,
se nu cun la stèsa prima poesia dal “sunà da mars” da sta edizüu, dopu 31 agn?
An pö uègiota, as pudares di, ma sèmpar piena da uita ,
cuma l'edizüu dal “sunà da mars ,da àn an àn!!!!!!!!!!!!!!.

Luisa Moraschinelli/Lugano-Apricaedizione 2011
L’originale della poesia vedi il mio Dizionario del dialetto d’Aprica, pag.196)